نوروزانه؛ بهار زيبا و تحول جان

انسان همچنين از خداوند متعال مي خواهد كه روح خود را به همان روشي كه طبيعت متحول كرده است ، به بهترين شكل متحول كند. اما اگر طبيعت در اعتدال بهاري و بهاري تغيير كند ، روح انسان مي تواند در هر زمان با بازگشت به طبيعت الهي بهار شود.

فطرت الهي
زيبايي دوستي ، پرستش ، احسان ، ذات الهي است كه در بدن هر انساني وجود دارد. غرايز اكتسابي نيستند بلكه ذاتي هستند و روح انسان بر آنها استوار است و البته رشد و تنوع براي انسان امكان پذير است. هر آنچه ذاتي است ، روح را آرام مي كند. به عبارت ديگر ، روح توسط چيزهاي طبيعي سيراب و زنده مي شود.

زيبايي دوستي
اگر زيبايي دوستي ذاتي است ، چنين است؛ و خداوند بزرگ منبع مطلق زيبايي و زيبايي مطلق است؛ همه زيبايي ها “وجد” را به روح وارد مي كند. وجد هيجان روح براي نعوظ و لذت دروني است. اين لذت را مي توان به “بهجت” تعبير كرد كه نوعي اعتماد به نفس و آرامش دروني است.
نشاط روح به لطف س questionsالات و حالاتي كه طبيعت روح به آنها جلب مي شود ، امكان پذير است. و اين موارد و اوضاع ، حالات و رفتارها با توجه به طبيعت زيبايي دوستي است. يعني زيبايي ها براي روح جذابيت ايجاد مي كنند.
البته گاهي اوقات زرق و برق جايگزين زيبايي اصلي مي شود. در همين حال ، توانايي تشخيص زيبايي طبيعي كه بهجت از شكوه و جلال ايجاد مي كند ، در حقيقت “هنر” است و بايد مراقب بود كه پوسته خوشبختي به جاي اصل خوشبختي ، كه فقط باقي مي ماند ، روي كام ما نماند. روي كام و زندگي نمي كند. در بالا.
تفريح ​​در افق ها و روح ها ، قدم زدن و تماشاي طبيعت زيبا ، تزئين كلمات ، دعا ، عبادت ، نجوا با اصل وجود ، درك سحر ، تزئين رفتار ، عشق ورزيدن ، عشق ورزيدن ، مهرباني ، نگاه با ترحم ، تزئين محل زندگي ، و صدها رفتار ديگري كه زيبايي و گرايش انسان به زيبايي را مشاهده مي كند. اين يكي از مصاديق مرجع طبيعت زيبايي است و احتمال خلسه روح است.
در نتيجه ، تكامل زندگي از طريق دو رفتار صورت مي گيرد. “بازگشت” و “مراقبت”. به ذات الهي برگرديد و از آن مراقبت كنيد.