حميدرضا صدر و ديگو مارادونا

به گزارش مجله روز ، اين روزنامه اعتماد او نوشت: “

پاييز 2000

يكي از مهمترين تحولات دنياي فوتبال در اواخر دهه 2000 (2000) رقابت بين پله و ديه گو مارادونا براي كسب عنوان بهترين بازيكن فوتبال قرن بيستم بود. به گزارش مطبوعات ايران ، فيفا پس از رقابت هاي فشرده سرانجام پله را به عنوان بازيكن قرن انتخاب كرد و مردم از طريق يك نظرسنجي آنلاين تاج بهترين بازيكن قرن را بر سر مارادونا گذاشتند.

من از جام جهاني 1990 عاشق مارادونا شدم و يكي از افرادي بود كه آزمايش دوپينگ در جام جهاني 1994 را ناشي از توطئه فيفا و رئيس شيطاني آن ، ژائو هولانژ ، عليه شيري دانست كه قهرمانانه جنگيده بود. همانطور كه شكست آلبي سلسته در فينال جام جهاني 1990 ناشي از بي عدالتي برنامه ريزي شده براي تيم هاي پشت صحنه بود. من هميشه تصور مي كردم اگر آرژانتين مارادونا قهرمان جام جهاني 90 و 94 شود چه اتفاقي مي افتد حتي بعد از مصرف شديد مواد مخدر او در اروگوئه و انتقال او به كوبا براي ترك آن (در سال 2000) نيز نمي توان به صورت درمانده مارادونا آسيب رساند. مانند والديني كه به هيچ وجه نمي توانند به فرزند خود ترحم كنند.

با اشتياق تمام مقالات مربوط به مارادونا را دنبال مي كردم ، چشمم به “هفته نامه تماشاچي” در دكه روزنامه فروشي افتاد. از اوايل دهه 1970 ، او ماهانه بيننده را دنبال كرد ، اما مشتري دائمي نبود. من معتقدم خدا هرگز به موقع نازل نشد. با اين حال ، روز شنبه من تماشاچي خريدم ، به همراه معمول: “روزنامه ورزشي” از دوره اول (1992-1997) ، كه به لطف تلاش برادران ، ظاهر و نور بسياري از طرفداران فوتبال ايران بود. احمدپور ( مرحوم ناصر و كامران عزيز). در صفحات بينندگان ، چيزي توجه من را به خود جلب كرد: “بله!” قهرمانان نيز سقوط مي كنند ، “در يك يادداشت طولاني در تمجيد از مارادونا و ذيم پله آمده است. براي كسي مانند من ، آبي در آتش مي ماند. نويسنده با يك پله از پله ها عبور كرده بود بيل مكانيكي! اطلاعات زيادي از گذشته در هر دو طرف وجود داشت و اين نتيجه نهايي تصويربرداري از اسطوره برزيل بود: حركات پله ها مشابه حركات حركت آهسته در مقايسه با مارادونا از آن روز است در ، حميدرضا صدر ، نويسنده مقاله ، عاشق من شد ؛ بدون اينكه حتي عكس او را ببينم ، هر شنبه به طور منظم منتظر پيامي از صدر بودم.

بهار 2001

كتاب “روزي روزگاري در فوتبال” نوشته صدر منتشر شد؛ نمايشي كه به تاريخ فوتبال ايران و برخي از نقاط جهان مي پرداخت. من كتاب را در نمايشگاه مطبوعات خريدم و آنقدر خواندم ، خواندم و خواندم كه بخشهاي قابل توجهي از كتاب را حفظ كرده بودم. روايت او از وضعيت فوتبال ايران در اواخر دهه 1950 بخصوص تكان دهنده بود. يك ، دو سال بعد ، محتويات ستون فقرات صدر شامل تحقيقات در كلاس درس با ذكر منبع بود.

تابستان 2001

در آستانه آغاز مقدماتي جام جهاني 2002 ، حميدرضا صدر مقاله اي نوشت و با احتياط پيش بيني كرد كه ايران به جام جهاني راه نخواهد يافت. در روزهاي نشستن ميروسلاو بلاژويچ معروف روي نيمكت تيم ملي و حضور تعداد زيادي از بازيكنان آماده و آماتور در اوج اميد ، گفتن چنين چيزي شجاعت لازم داشت ؛ آنچه صدر داشت و در نهايت سخنانش به حقيقت پيوست.

زمستان 2001 و بهار 2002

پخش “تماشاگران” متوقف شد. از آن زمان به بعد ، صدر نوشته هاي خود را در روزنامه تازه تاسيس جهان فوتبال ، طبق معمول ، پر از منابع تاريخي منتشر مي كند: “وقتي دكتر اكرامي درگذشت” او پس از مرگ بنيانگذار باشگاه شاهين نوشت. حسرت روزها رفت ، “او نوشت. اما “فوتبال آمد و ماندگار شد” چيز ديگري بود: خاطرات اولين پخش زنده تلويزيوني جام جهاني فوتبال در ايران: 1349 (جام جهاني 1970 مكزيك) ، كه در شماره جام جهاني 2002 منتشر شد. شگفتآور بود!

تابستان 2004

يورو 2004 در جريان است و صدر يك شب به تلويزيون رفت. من از ابتدا برنامه را نديده بودم ، اما در نيمه راه ، مهمان را شناختم تا اينكه او را ديدم. من هنوز تعجب مي كنم كه چگونه درست فهميدم. براي من به طرز عجيبي اتفاق افتاد. عشق من به فوتبال ناگهان كمرنگ شده بود … جايي براي عشق بي گناه وجود نداشت.

زمستان 2012

عشق به فوتبال زنده شده است ، اما فقط عشق به فوتبال قديمي. اينترنت همچنين نجات بخش بوده و سرگرمي من بخش هايي از مسابقات قديمي فوتبال را بارگيري مي كند. البته ، مانند بسياري از بازسازي رويدادهاي گذشته در ذهن بشر ، اين “بازگشت عشق” هيچ ارتباطي با واقعيت هاي ديروز نداشت و بيشتر يك پناهگاه بود. در اين فضا به همراه مهدي زارعي ، پژوهشگر خوب تاريخ ورزش ، به كافه اي در تهران رفتيم تا در نشست نقد و بررسي كتاب «روزي روزگاري در فوتبال» شركت كنم. او هرگز به مكانهاي مناسب نرفت. چه چيزي باعث مي شود به كافه و كافه برويم؟ ما چند هزار نفر را براي ورودي پرداخت كرديم و چيزي را لمس نكرديم. در عوض ، ما در مورد فوتبال صحبت مي كرديم. صدر و يكي از معلمان جامعه شناسي مهمان برنامه بودند. سخنان صدر به همان اندازه كه حرفه استاد جامعه شناسي خسته كننده بود ، شادي و طراوت را براي تماشاگران به ارمغان آورد.

تيم ملي راهي قوي براي جام جهاني 2014 داشت و صدر پيش بيني كرد كه صعود امكان پذير نخواهد بود. ما پس از ملاقات به سراغ او رفتيم و در مورد پيش بيني مشابهي كه در سال 1980 انجام داد ، به او گفتيم. او متعجب بود كه چگونه اين موضوع را به خاطر داريم و در پاسخ به س ourال خود ، فقط “احساس” او را نقل كرد. احساس مي كنيم از نظر احساسي “گاز تمام شده” داريم ، اما چه اهميتي دارد؟ دوست دارم دوباره اشتباه كنم ؛ مخصوصاً وقتي فكر مي كرد سرطان دير يا زود به سراغش مي آيد. كمتر از يك سال پس از مرگ مارادونا ، صدر با ماسك دفن شد. شايد اگر اين زمان كمي را مي شناختم ، از آن براي نوشتن يك عاشقانه ديگر در مورد فوتبال استفاده مي كردم. دنيا هميشه با افرادي مثل صدر مكان بهتري است. غلامحسين ديناني يكبار درباره مرحوم داريوش شايگان گفت كه او خوب زندگي مي كرد. صدر نيز – ظاهراً – خوب زندگي مي كرد … “

انتهاي پيام