سوگواري محرم؛ براي آينده سازي يا بازگشت به گذشته؟

زيرا ما در قرآن خوانده ايم كه رفتن به بهشت ​​آسان نيست. در قرآن كريم آمده است كه ما پيشينيان شما را به گونه اي آزمايش كرديم كه آنها شك كردند زيرا مجبور بودند پس از آزمايشات سخت وارد بهشت ​​شوند. از طرفي در روايات مي بينيم كه مثلاً امام صادق (ع) مي فرمايد: هركس به ياد حسين (ع) بيفتد و به اندازه مگس اشك از چشمانش جاري شود ، اجر او با خداست و خدا به از او راضي تر از بهشت اين امكان ندارد.

اگر بهشت ​​در مشكلات و سختي ها پيچيده است ، چگونه مي توانيم با قطره اي اشك براي حسين (ع) بهشت ​​شويم؟ پاسخ اين است كه بايد آثار گريه بر حسين (ع) را در نظر گرفت. وقتي براي فرمانرواي شهدا اشك مي ريزيم ، به اين معني است كه او را مي شناسيم و درك كرده ايم كه او چه كرده است و از ما چه مي خواهد. به همين دليل است كه عزاداري حسين (ع) نه تنها به گذشته مي نگرد ، بلكه به آينده نگاه مي كند تا آينده را بسازد.

عزاداري محرم ساختن آينده است ، نه بازگشت به گذشته. بنابراين ، در زيارت عاشورا ، از خداوندي كه ما را به معرفت حسين (ع) و خاندانش رسانده است ، مي خواهيم كه ما را در يك مسير قرار دهد. اين تأثير براي شركت در زيارت حسين (ع) يا جلسات بزرگداشت مصيبت او است.

به همين دليل است كه ابن قولويه قمي هفده روايت را براي نويسنده كتاب “كميل الزيارات” گردآوري كرده و نشان مي دهد كه تمام فوايدي كه او براي عزاداري براي حسين (ع) و زيارتش قول داده است ، درست است ، اما براي رسيدن به همه اين فوايد و پاداش مشروط است همچنين دارد و آن يافتن دانش است. بايد تلاش كنيم تا در مكتب حسين (ع) علم و دانش كسب كنيم.